II. OPIS TECHNICZNY OBIEKTU

            Kościół w stylu gotyckim z I poł. XVI w., pobudowany na rzucie prostokąta, jednonawowy, orientowany, bez wyodrębnionego prezbiterium. Narożniki z cylindrycznymi skarpami, dodatkowe czworoboczne skarpy na ścianie południowej i północnej. Od północnego-wschodu z prostokątną  zakrystią, od wschodu z wtórną czworobocznym składzikiem. Ściany murowane na zaprawie wapiennej z cegły gotyckiej w różnych wątkach, głównie wendyjskim, ze śladami licznych przemurowań, elewacje nietynkowane. Portale fasady, elewacji południowej oraz portal łączący nawę  z zakrystią, zdobione kształtkami ceglanymi w stylu gotyckim. Podobnie zdobiony portal chóru oraz portal na ścianie północnej obecnie zamurowany, w jego zarysie od wewnątrz umieszczono potrójną płytę nagrobną rodziny Dzierzgowskich z końca XVI w.  Otwory drzwiowe i okienne sklepione łukiem pełnym.

            Wnętrze  przykryte  stropem  drewnianym  z  fasetą,  podsufitka  z  desek  otynkowana  na  trzcinie,  na strychu  podłoga  z  desek  surowych. Chór muzyczny murowany wsparty arkadowo z najszerszą środkową, zamkniętą łukiem pełnym, po stronie południowej umieszczono klatkę schodową na chór i poddasze. Dach dwuspadowy konstrukcji drewnianej kryty blachą ocynkowaną z umieszczoną centralnie dzwonnicą. Pierwotna konstrukcja oraz pokrycie niezachowane. Obecna konstrukcja dachu pochodzi, według datownika na słupie, z 1924 r. wykonana w konstrukcji storczykowej, z pojedynczą jętką, ze storczykiem w co drugim wiązarze zawieszonym na parze zastrzałów. Rama storczykowa dwuryglowa na podwalinie, stężona długimi zastrzałami w formie krzyży św. Andrzeja z mieczami.

            Kościół wielokrotnie przebudowywany, do początku XX w. z kruchtą od południa oraz zachodu, z podwójnym okulusem umieszczonym we wschodniej ścianie nad prezbiterium. W trakcie I Wojny Światowej ostrzelany, podpalony, zniszczeniu uległa cała więźba dachowa, strop i wyposażenie. Po wojnie odbudowany w latach 20. (data na nowej więźbie – 1924 r.) wg projektu arch. Stefana Szyllera, w ramach którego powstał murowany chór muzyczny i składzik od wschodu. Wyposażenie i wystrój wnętrza wykonano w latach 1927-30. Prawdopodobnie w 1954 r. wymieniono stolarkę okienną na stalową podwójną z witrażami od wewnątrz (data na jednym ze sklepień na elewacji południowej).

W latach 70. nastąpiła wymiana poszycia dachu z ceramicznej dachówki na blachę ocynkowaną.
W roku 1992 wnętrze poddano remontowi, wymieniono posadzkę nawy z płytek ceramicznych na kamienną, odrestaurowano ołtarze oraz przypuszczalnie płytę nagrobną, wyprawiono część nowych tynków, całość pomalowano. Również w tym okresie wykonano drenaż, opaskę betonowo-kamienną wokół kościoła oraz ścieżkę z betonowych płyt. Od 2015 r. wnętrza okresowo dogrzewane grzejnikami akumulacyjnymi.